12 mei 2010: de kogel is door de kerk ...
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Sjef
12 Mei 2010 | India, New Delhi
Onderstaand bericht heb ik 11 mei in de avond via e-mail van Sjef ontvangen. Het is een aanvulling op het eerdere bericht van 11 mei, dat ik gisteren heb gepubliceerd.
Deel 1
“Al is het alleen al voor het nageslacht of om op een regenachtige dag in Nederland toch nog 'iets' zonnig te laten zijn.
Jos en ik gedenken het ‘heuglijke’ feit dat we hier nu 7 dagen plus een nacht zitten. Het begint een never ending story te worden. Dat is de conclusie na 5 afspraken, waarvan de helft na 3x verschuiven in de dag, aan het einde van de dag zijn afgezegd door Rajesh, onze forwarder. Dit betekent onder meer dat we hierdoor, en dat is inclusief vandaag, maar 2 dagen op sightseeing zijn geweest. De andere dagen hebben we min of meer doorgebracht met wachten op de kamer om Rajesh toch zeker niet te missen. Het resultaat tot heden: nul.
Om 12.00 uur staat er weer een afspraak, we zijn benieuwd. Vanmiddag zullen we na het gesprek met Rajesh, gedwongen door de situatie, een besluit nemen met betrekking tot de mogelijkheden die we hebben: in the worst case vliegen naar Schiphol en in the best case vliegen naar Almaty, al denkt Annelies hier anders over.
Vervolg 11 mei: deel 2
Het tij kan snel keren, niet dat we nu alle zekerheden hebben, maar er zit beweging in.
Rajesh is warempel om 12.00 uur hier in het hotel en heeft een vliegmaatschappij gevonden die in staat is onze motoren naar Almaty te vliegen. Het gaat wel via een omweg (Turkije). Omwegen vergroten weliswaar de risico’s, maar beter iets dan niets.
De Turkse vliegmaatschappij stelt andere eisen dan normaal: accu los en benzine eruit is vanzelfsprekend, maar carter en versnellingsbakolie en alle hydrauliek olie aftappen is een bijzondere norm. Ben wel een brave burger, maar heb er niet volledig gehoor aan gegeven.
Alvorens dit alles, weigert de accu dienst bij het starten en moet eerst nog een ‘accuboer’ gevonden worden om weer spanning te krijgen, zodat de rit naar de forwarder gemaakt kan worden. Er blijkt geen druppel accuzuur meer in te zitten, compleet leeg.
Het demonteren van de motoren verloopt goed en ook de forwarder doet zijn best. Opmerkelijk is het buurtje en de situatie, waarin zich alles afspeelt met de gehele populatie van het gebied als toeschouwers.
Na een uurtje of 5 is de klus geklaard en worden we door Rajesh weer naar het hotel gebracht. Nu nog de papieren afwerken; is een nieuwe uitdaging, die voor morgen op het programma staat."
12 mei 2010
Op naar de afspraak, die gepland staat tussen 11.00 en 15.00 uur. Nu zal gewerkt worden aan alle formaliteiten, nodig om de motoren te transporteren.
Ik krijg in de middag een sms-je van Sjef: “It is all over now, we come home. When? Soon!” Dit is een grapje, lijkt mij. Toch zet het me na een tijdje aan het denken. Zou het wel een grap zijn? Toch maar een telefoontje er aan gewaagd: nee, het is géén grap.
Kort samengevat legt Sjef uit dat het transport van de motoren het grote struikelblok is. De transportkosten zijn zo van het ene naar het andere uiterste opgelopen (het kan zo maar gebeuren dat alles geregeld hebbende de prijzen van het motortransport omhoog schieten van 4000 via 7000 naar 9000 euro en dat ook nog met het risico dat ze de grip totaal kwijt zijn op het vervoer van de motoren, zodra zij vertrokken zijn), dat hun grens is bereikt.
De afgelopen periode is hun vertrouwen in de zaak zeker niet toegenomen, mede door het feit dat e.e.a. al 3 maanden geleden geregeld zou zijn, terwijl bij aankomst in Delhi blijkt dat alles opnieuw moet worden aangezwengeld. Daarbij opgeteld dat alle dagen geen of wisselende informatie en resultaat hebben opgeleverd.
Jos en Sjef zijn het er over eens en voelen er niet voor langer met zich te laten sollen. In goed overleg hakken ze samen de knoop door en besluiten om de motoren, toch al ingekrat, naar Nederland te laten verschepen, hun motorreis derhalve in Delhi te beëindigen en een terugvlucht te boeken naar Schiphol.
Ik ben er even stil van. Is het écht, écht waar? “Ja”, bevestigt Sjef, “het is echt waar, maar ik kan je Jos wel even geven, die kan het beamen.” “Wat jammer en wat een teleurstelling moet dit zijn. De reis is hiermee toch niet af”, zeg ik en ik voel spijt voor Jos en Sjef. “Nee”, antwoordt Sjef, “dat is zo, maar Jos en ik hebben al de afspraak gemaakt dat wat we nu in onze zak houden, dit volgend jaar gaan spenderen aan een reisje Rusland”, waarop een lachsalvo klinkt.
Ja, ja, het ene avontuur nog niet afgesloten of de volgende plannen worden al weer gesmeed. Eerst maar eens even afwachten hoe het verder gaat.
Uiteraard vertrekken Jos en Sjef niet eerder uit Delhi dan dat ze de zekerheid hebben dat alles rondom het verschepen van de motoren is geregeld. Die zullen er vervolgens 6 weken over doen om in de haven van Rotterdam aan te komen.
De kans is reëel dat beide heren ‘ergens volgende week’ weer in ons midden vertoeven. Ik word er stiekempjes helemaal blij van!!
Morgen gaan ze met de taxi naar het nieuwe transportbedrijf (60 kilometer van New Delhi) om de zaak af te ronden en de papieren zaken te regelen.
Sjef hoopt daarbij niet op een nieuwe verrassing uit de hoge tulband!
Deel 1
“Al is het alleen al voor het nageslacht of om op een regenachtige dag in Nederland toch nog 'iets' zonnig te laten zijn.
Jos en ik gedenken het ‘heuglijke’ feit dat we hier nu 7 dagen plus een nacht zitten. Het begint een never ending story te worden. Dat is de conclusie na 5 afspraken, waarvan de helft na 3x verschuiven in de dag, aan het einde van de dag zijn afgezegd door Rajesh, onze forwarder. Dit betekent onder meer dat we hierdoor, en dat is inclusief vandaag, maar 2 dagen op sightseeing zijn geweest. De andere dagen hebben we min of meer doorgebracht met wachten op de kamer om Rajesh toch zeker niet te missen. Het resultaat tot heden: nul.
Om 12.00 uur staat er weer een afspraak, we zijn benieuwd. Vanmiddag zullen we na het gesprek met Rajesh, gedwongen door de situatie, een besluit nemen met betrekking tot de mogelijkheden die we hebben: in the worst case vliegen naar Schiphol en in the best case vliegen naar Almaty, al denkt Annelies hier anders over.
Vervolg 11 mei: deel 2
Het tij kan snel keren, niet dat we nu alle zekerheden hebben, maar er zit beweging in.
Rajesh is warempel om 12.00 uur hier in het hotel en heeft een vliegmaatschappij gevonden die in staat is onze motoren naar Almaty te vliegen. Het gaat wel via een omweg (Turkije). Omwegen vergroten weliswaar de risico’s, maar beter iets dan niets.
De Turkse vliegmaatschappij stelt andere eisen dan normaal: accu los en benzine eruit is vanzelfsprekend, maar carter en versnellingsbakolie en alle hydrauliek olie aftappen is een bijzondere norm. Ben wel een brave burger, maar heb er niet volledig gehoor aan gegeven.
Alvorens dit alles, weigert de accu dienst bij het starten en moet eerst nog een ‘accuboer’ gevonden worden om weer spanning te krijgen, zodat de rit naar de forwarder gemaakt kan worden. Er blijkt geen druppel accuzuur meer in te zitten, compleet leeg.
Het demonteren van de motoren verloopt goed en ook de forwarder doet zijn best. Opmerkelijk is het buurtje en de situatie, waarin zich alles afspeelt met de gehele populatie van het gebied als toeschouwers.
Na een uurtje of 5 is de klus geklaard en worden we door Rajesh weer naar het hotel gebracht. Nu nog de papieren afwerken; is een nieuwe uitdaging, die voor morgen op het programma staat."
12 mei 2010
Op naar de afspraak, die gepland staat tussen 11.00 en 15.00 uur. Nu zal gewerkt worden aan alle formaliteiten, nodig om de motoren te transporteren.
Ik krijg in de middag een sms-je van Sjef: “It is all over now, we come home. When? Soon!” Dit is een grapje, lijkt mij. Toch zet het me na een tijdje aan het denken. Zou het wel een grap zijn? Toch maar een telefoontje er aan gewaagd: nee, het is géén grap.
Kort samengevat legt Sjef uit dat het transport van de motoren het grote struikelblok is. De transportkosten zijn zo van het ene naar het andere uiterste opgelopen (het kan zo maar gebeuren dat alles geregeld hebbende de prijzen van het motortransport omhoog schieten van 4000 via 7000 naar 9000 euro en dat ook nog met het risico dat ze de grip totaal kwijt zijn op het vervoer van de motoren, zodra zij vertrokken zijn), dat hun grens is bereikt.
De afgelopen periode is hun vertrouwen in de zaak zeker niet toegenomen, mede door het feit dat e.e.a. al 3 maanden geleden geregeld zou zijn, terwijl bij aankomst in Delhi blijkt dat alles opnieuw moet worden aangezwengeld. Daarbij opgeteld dat alle dagen geen of wisselende informatie en resultaat hebben opgeleverd.
Jos en Sjef zijn het er over eens en voelen er niet voor langer met zich te laten sollen. In goed overleg hakken ze samen de knoop door en besluiten om de motoren, toch al ingekrat, naar Nederland te laten verschepen, hun motorreis derhalve in Delhi te beëindigen en een terugvlucht te boeken naar Schiphol.
Ik ben er even stil van. Is het écht, écht waar? “Ja”, bevestigt Sjef, “het is echt waar, maar ik kan je Jos wel even geven, die kan het beamen.” “Wat jammer en wat een teleurstelling moet dit zijn. De reis is hiermee toch niet af”, zeg ik en ik voel spijt voor Jos en Sjef. “Nee”, antwoordt Sjef, “dat is zo, maar Jos en ik hebben al de afspraak gemaakt dat wat we nu in onze zak houden, dit volgend jaar gaan spenderen aan een reisje Rusland”, waarop een lachsalvo klinkt.
Ja, ja, het ene avontuur nog niet afgesloten of de volgende plannen worden al weer gesmeed. Eerst maar eens even afwachten hoe het verder gaat.
Uiteraard vertrekken Jos en Sjef niet eerder uit Delhi dan dat ze de zekerheid hebben dat alles rondom het verschepen van de motoren is geregeld. Die zullen er vervolgens 6 weken over doen om in de haven van Rotterdam aan te komen.
De kans is reëel dat beide heren ‘ergens volgende week’ weer in ons midden vertoeven. Ik word er stiekempjes helemaal blij van!!
Morgen gaan ze met de taxi naar het nieuwe transportbedrijf (60 kilometer van New Delhi) om de zaak af te ronden en de papieren zaken te regelen.
Sjef hoopt daarbij niet op een nieuwe verrassing uit de hoge tulband!
-
12 Mei 2010 - 18:36
Remco En Saskia:
he he eindelijk kom mijn lieve vadertje weer terug,heb ik weer iemand die ik lekker kan plagen,want dat heb ik de laatste twee maanden wel gemist
je liefste zoon en schoondochter -
12 Mei 2010 - 22:24
Eddy & Wil:
Nou Annelies wij begrijpen de strijd van de gevoelens van blijdschap, vooral bij jou en de teleurstelling voor en bij Sjef en Jos.
Je moet altijd naar het positieve kijken en je daar aan vast houden en dat is toch dat je jouw Sjef straks eerder en bijna zeker heelhuids kan knuffelen(of zo je wilt bijna vermozzelen)
Hou jullie haaks en tot snel.
gr en liefs Eddy en Wil -
13 Mei 2010 - 09:04
Joop (LifeIsJoy.nl):
Dit moet ZWAAR balen zijn. Wel denk ik de enige juiste beslissing.
Leuk is wel dat je nu inderdaad kan gaan dromen over de volgende bestemming, maar eerst maar goed nagenieten van de geweldige reis.
TOP Mannen! -
13 Mei 2010 - 09:25
Jef & Carine:
Wat een ellende allemaal met die gasten in India.
In Nepal is het al even erg , onze moto's staan ook nog steeds in Kathmandu.Hoop dat jullie de terugreis vlot kunnen regelen en kijk dan maar uit naar volgend jaar.
Groeten Jef & Carine -
13 Mei 2010 - 10:00
Piet En Inez:
Ontzettend jammer voor Jos en Sjef. Bovendien hadden we nog graag veel langer willen genieten van de boeiende reisverslagen van jou Annelies, maar ik kan me indenken dat je opgelucht bent dat Sjef nu naar huis komt. We wensen jullie nog een zonnige zomer en voor Jos en Sjef een behouden thuiskomst.
Groetjes Piet en Inez Dijkstra -
13 Mei 2010 - 17:49
Henri S.:
Heel verstandig : een witte zwaan gaat sneller dan een Indische olifant. De tijden van een rustig Holland zijn bijna voorbij, desondanks welcome home! -
13 Mei 2010 - 20:43
Olga Van Heijster:
Allee Sjefke die motoren in 't kratje en op transport huiswaarts. Het is ongetwijfeld al met al een onvergetelijke ervaring geworden. In mijn vorige berichtje schreef ik iets van soms gaan de dingen zoals ze gaan.
En inderdaad een reisje Rusland is te overwegen.
Goede vlucht en tot ziens in Nederland, groet, Olga
-
14 Mei 2010 - 10:56
Fons&Margot:
Wow, verrassend en moedig besluit! Vanuit de Provence: it doesn't matter where you are, buth how you are.. Ciaou!
-
16 Mei 2010 - 17:22
Piet Moerkerken:
Sjef, na maanden van voorbereiding en dan nu dit. Zoals ik je ken is dit zeker niet gewenst. Echter ik ben er van overtuigd dat je deze beslissing correct heb gemaakt. Wetende dat er thuis op je gewacht wordt heb je best wel weer nieuwe plannen. Laten we het zo af spreken dat we contact hebben zodra je weer enige tijd in Nederland bent. Goeie reis en tot horens. Piet en Ineke Assen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
