31 maart 2010: van Multan naar Lahore
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Sjef
03 April 2010 | Pakistan, Multān
Vorige avond en in de nacht heeft Sjef last van diarree. Gelukkig betert dat gaandeweg de dag door Imonium en Norit in te nemen; probate middelen als diarree acuut optreedt en allebei behoren ze tot zijn reisapotheek.
Het vertrek vanuit het hotel in Multan geeft het inmiddels gebruikelijke ritueel: ze worden de stad uitgebracht door een escorte en onderweg zijn er weer wat wisselingen van de wacht. Het is een rit om kilometers te maken. Geen tijd dus voor sightseeing, niet veel door dorpen heengereden en zoveel mogelijk de snelweg aangehouden.
Het dagelijkse beeld begint een beetje te wennen.
Zowel in Iran als in Pakistan is de aanleg en/of het verbeteren van wegen echt monnikenwerk. Ze passeren hele horden mensen, die met een hamer grote stenen tot kleinere stenen van ca. 4x4 cm slaan. Een andere groep mensen plaatst al deze stenen één voor één precies in elkaar tot een laagdikte van ongeveer 30 cm. en dit zo kilometer na kilometer. Je ziet een enkele maal dit soort beelden op de tv, maar nu wordt de groep geconfronteerd met de harde werkelijkheid: deze mensen werken de hele dag op hun knieën en dat in de brandende zon.
Deze keer is er geen officiële escorte in Lahore. Het is een verademing.
Aanvankelijk belandt de groep bij het verkeerde hotel One, maar ze worden al snel door de politie naar het juiste adres gebracht.
De aankomst in dit hotel One is verrassend en mondt uit in een happening. De big boss van het hotel en al het personeel, maar ook fotografen wachten hen op met een drankje erbij. Ze worden door leden van een plaatselijke motorclub deze avond uitgenodigd voor een diner.
Als je in Pakistan motorrijder kunt zijn op een exotische motor en Sjef bedoelt dan alles meer dan een Bullet Enfield (voor de kenners onder ons) moet je kapitaalkrachtig zijn. De BTW is 116% en de prijzen zijn zeker niet lager dan in Nederland.
Om 18.00 uur komt een TV ploeg opdraven om een filmrapportage van de groep Nederlandse motorrijders te maken. Er worden diverse interviews afgenomen en opnames gemaakt en het is meteen uitgezonden op de tv. Sjef heeft er helaas niets van teruggezien in tegenstelling tot veel van zijn reisgenoten. Het is een leuke, bijzondere en verrassende ervaring.
Het diner is echt voortreffelijk en voor Pakistan food heerlijk en gevarieerd. Voor Sjef jammer dat hij aan de ‘Berry Berry’ is en voorzichtig aan moet doen.
De voorzitter van de Pakistaanse motorclub is een echte macho; lang zwart haar en zonnebril, heeft een berg motors. Wat hij voor de kost doet, blijft een raadsel.
Jos en Sjef vernemen hier dat de route Kasjmir, die zij willen rijden via Leh, open is. Het is niet bekend of hiervoor een speciaal permit nodig is. Er is dus nog huiswerk te doen, maar dat is van latere zorg.
Van het relatief korte verblijf in Pakistan is deze afsluiting van hun bezoek aan dit land geweldig met leuke herinneringen, foto’s en video-opnamen, die aan deze avond doen terugdenken.
Morgen is de focus gericht op de grensovergang Pakistan - India.
Het vertrek vanuit het hotel in Multan geeft het inmiddels gebruikelijke ritueel: ze worden de stad uitgebracht door een escorte en onderweg zijn er weer wat wisselingen van de wacht. Het is een rit om kilometers te maken. Geen tijd dus voor sightseeing, niet veel door dorpen heengereden en zoveel mogelijk de snelweg aangehouden.
Het dagelijkse beeld begint een beetje te wennen.
Zowel in Iran als in Pakistan is de aanleg en/of het verbeteren van wegen echt monnikenwerk. Ze passeren hele horden mensen, die met een hamer grote stenen tot kleinere stenen van ca. 4x4 cm slaan. Een andere groep mensen plaatst al deze stenen één voor één precies in elkaar tot een laagdikte van ongeveer 30 cm. en dit zo kilometer na kilometer. Je ziet een enkele maal dit soort beelden op de tv, maar nu wordt de groep geconfronteerd met de harde werkelijkheid: deze mensen werken de hele dag op hun knieën en dat in de brandende zon.
Deze keer is er geen officiële escorte in Lahore. Het is een verademing.
Aanvankelijk belandt de groep bij het verkeerde hotel One, maar ze worden al snel door de politie naar het juiste adres gebracht.
De aankomst in dit hotel One is verrassend en mondt uit in een happening. De big boss van het hotel en al het personeel, maar ook fotografen wachten hen op met een drankje erbij. Ze worden door leden van een plaatselijke motorclub deze avond uitgenodigd voor een diner.
Als je in Pakistan motorrijder kunt zijn op een exotische motor en Sjef bedoelt dan alles meer dan een Bullet Enfield (voor de kenners onder ons) moet je kapitaalkrachtig zijn. De BTW is 116% en de prijzen zijn zeker niet lager dan in Nederland.
Om 18.00 uur komt een TV ploeg opdraven om een filmrapportage van de groep Nederlandse motorrijders te maken. Er worden diverse interviews afgenomen en opnames gemaakt en het is meteen uitgezonden op de tv. Sjef heeft er helaas niets van teruggezien in tegenstelling tot veel van zijn reisgenoten. Het is een leuke, bijzondere en verrassende ervaring.
Het diner is echt voortreffelijk en voor Pakistan food heerlijk en gevarieerd. Voor Sjef jammer dat hij aan de ‘Berry Berry’ is en voorzichtig aan moet doen.
De voorzitter van de Pakistaanse motorclub is een echte macho; lang zwart haar en zonnebril, heeft een berg motors. Wat hij voor de kost doet, blijft een raadsel.
Jos en Sjef vernemen hier dat de route Kasjmir, die zij willen rijden via Leh, open is. Het is niet bekend of hiervoor een speciaal permit nodig is. Er is dus nog huiswerk te doen, maar dat is van latere zorg.
Van het relatief korte verblijf in Pakistan is deze afsluiting van hun bezoek aan dit land geweldig met leuke herinneringen, foto’s en video-opnamen, die aan deze avond doen terugdenken.
Morgen is de focus gericht op de grensovergang Pakistan - India.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
