30 maart 2010: van Sukkur naar Multan

De groep verlaat rond de klok van 08.00 uur onder escorte Sukkur. Deze morgen zijn Jos en Sjef ontsnapt aan de escorte. Die stond te wachten om het gezelschap weer te begeleiden, maar zij zien door wat schijnbewegingen kans weg te komen zonder dat men het doorheeft. Je kunt er maar trots op zijn!
De route om de stad uit te komen, vinden ze snel.

Ze rijden daarna door wat dorpen. Het is steeds bijzonder te zien hoe het daar aan toegaat: alles door elkaar heen, veel stof en kabaal en ook zijn er veel eettentjes, werkplaatsjes etc..

De lol duurt zo'n 40 kilometer en dan is het over met de pret en worden Jos en Sjef van de weg gehaald om vervolgens een uur te wachten op de reisgenoten.
De rit wordt als vanouds voortgezet; met andere woorden: escorte, escorte, escorte, escorte.
De snelweg (wat er voor doorgaat) is geblokkeerd in verband met een demonstratie. Het geeft een uurtje wachten in de bloedhete zon en daarna kunnen ze weer verder. Het is echt ontzettend heet en dus zweten vandaag!

Er is meer groen in deze omgeving dan dat ze in de afgelopen dagen hebben gezien. Ooit had Sukkur veel vruchtbare landbouwgrond, door de nabij gelegen Indus rivier, die nu vaker droog staat, waardoor de landbouw is verminderd. Er is een voortdurend tekort aan water en men is er onbekend met moderne irrigatiesystemen. Ondanks het gebrek aan water worden er rijst, katoen, tomaten en erwten, naast granen en suikerriet verbouwd. In de omgeving van Sukkur ligt ook een groot bos langs de loop van de Indus.

Op de snelweg!! Het is weer chaos. Er wordt tegen het verkeer ingereden, er wordt gepasseerd waar het niet gaat. Dit blijkt uit 3 gekantelde vrachtwagens die ze voorbij rijden.
Ze zien er allerlei soorten vervoermiddelen en Sjef is verbaasd over wat zoal op een brommer is mee te nemen.
Er ligt suikerriet op de weg en door er overheen te rijden wordt het gedorst. Het is indrukwekkend wat er zich op zo’n weg afspeelt.
Geiten, schapen, kamelen, koeien, honden, ezels en van alles op 2 en 4 poten met en zonder kar.
Onderweg ontmoeten ze nog een Oosterijks stel die met hen meerijdt met een bestelbus.

Ook vandaag is het weer kilometers maken en door de escorte zijn er niet te veel stops. Sjef realiseert zich dat de voortdurende escorte vaak onderwerp is, maar het blijft bijzonder, dominant en het is elke dag anders.

De binnenkomst in Multan is een spectakel. Uiteraard worden ze weer geëscorteerd. Al het verkeer moet aan de kant. In de stad komen er 2 motorrijders bij en gaan de sirenes aan. Op de kruisingen wordt al het verkeer stilgelegd en ontstaan er opstoppingen.
Met verbazing ondergaat Sjef dit gebeuren en snapt het niet dat een groep motorrijders door heel Pakistan wordt begeleid en ook nog op deze manier.

De rustdag die voor morgen gepland staat, gaat niet door. Ze willen de verloren dag aan de grens Iran-Pakistan inhalen.
Op het programma staat Lahore, de laatste stad die ze in Pakistan aandoen.
De rit is zo'n 350 kilometer.