07 - 08 april 2010: Srinaga - Ranikhet - Naniatal
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Sjef
11 April 2010 | India, New Delhi
Dit verslag beslaat de beide dagen en
het gezelschap rijdt opnieuw een route door de Himalaya.
Het is een prachtig gebied, dat veel lijkt op de Dolomieten. Alleen zijn de wegen er smaller, is het wegdek slechter, de omgeving en de mensen anders, het verkeer niet te vergelijken, er zijn kraampjes langs de weg, het geld verschilt, het eten is anders. Kortom een andere wereld.
Ze maken een route van meer dan 150 kilometer. In het donker rijden brengt al snel problemen en is geen grapje.
De hotels zijn redelijk, maar wat er te krijgen is, is erg beperkt, ja heel erg beperkt.
De kraampjes langs de weg hebben nauwelijks wat te bieden. Er zijn wat cakejes en vooral veel vliegen. De mensen in dit deel India dat Sjef en reisgenoten berijden zijn afstandelijk en minder open en benaderbaar dan in Turkye, Iran en Pakistan.
Echter eenmaal bij de mensen in huis, mankeert er weinig aan en lijken ze wel Hollanders, aldus Sjef.
Als je denkt er de boel onder controle te hebben, mooi niet. Of het nu de weg is, de toestand ervan, de gedragingen van de mede weggebruikers: het gaat net anders dan gedacht.
Links rijden is geen probleem, alleen het oversteken blijft oppassen, je gaat zelfs nog van onder naar boven kijken en altijd in de verkeerde volgorde.
Morgen gaan ze de grens India-Nepal over.
Sjef geeft aan nog niets van mij gehoord te hebben en vindt dat ik me wel erg snel heb aangepast aan de mentaliteit en gedragingen van de bevolking hier in dit deel van de wereld. Met andere woorden: niet te volgen.
Ik kan me voorstellen dat het hem bezighoudt, zoals het ook mij bezighoudt dat ik geen contact met hem kan krijgen. Zoals ik hem mis, mist hij mij, althans daar ga ik vanuit. We hebben dit niet eerder meegemaakt zo'n lange tijd geen contact te hebben. Het is zeker wennen.
Nu ik dit bericht in het internetlokaal aan het schrijven ben, komt Jolanda terug uit het hotel met het bericht dat onze contactpersoon met wie wij morgen naar Pokhara zouden gaan om de groep (en vooral Sjef) te verwelkomen, heeft gebeld met de mededeling dat zij ergens in Nepal vastzitten om onduidelijke reden en dat wij elkaar morgen niet zullen zien.
Dit is geen leuk bericht en we gaan proberen via de organisatie van Ride-on erachter te komen wat er aan de hand is. Ik moet wel even mijn teleurstelling wegslikken!!
Jolanda troost me met de woorden dat we hierdoor morgen nog een extra dag hebben om te shoppen. Nou, als ik mocht kiezen ...
het gezelschap rijdt opnieuw een route door de Himalaya.
Het is een prachtig gebied, dat veel lijkt op de Dolomieten. Alleen zijn de wegen er smaller, is het wegdek slechter, de omgeving en de mensen anders, het verkeer niet te vergelijken, er zijn kraampjes langs de weg, het geld verschilt, het eten is anders. Kortom een andere wereld.
Ze maken een route van meer dan 150 kilometer. In het donker rijden brengt al snel problemen en is geen grapje.
De hotels zijn redelijk, maar wat er te krijgen is, is erg beperkt, ja heel erg beperkt.
De kraampjes langs de weg hebben nauwelijks wat te bieden. Er zijn wat cakejes en vooral veel vliegen. De mensen in dit deel India dat Sjef en reisgenoten berijden zijn afstandelijk en minder open en benaderbaar dan in Turkye, Iran en Pakistan.
Echter eenmaal bij de mensen in huis, mankeert er weinig aan en lijken ze wel Hollanders, aldus Sjef.
Als je denkt er de boel onder controle te hebben, mooi niet. Of het nu de weg is, de toestand ervan, de gedragingen van de mede weggebruikers: het gaat net anders dan gedacht.
Links rijden is geen probleem, alleen het oversteken blijft oppassen, je gaat zelfs nog van onder naar boven kijken en altijd in de verkeerde volgorde.
Morgen gaan ze de grens India-Nepal over.
Sjef geeft aan nog niets van mij gehoord te hebben en vindt dat ik me wel erg snel heb aangepast aan de mentaliteit en gedragingen van de bevolking hier in dit deel van de wereld. Met andere woorden: niet te volgen.
Ik kan me voorstellen dat het hem bezighoudt, zoals het ook mij bezighoudt dat ik geen contact met hem kan krijgen. Zoals ik hem mis, mist hij mij, althans daar ga ik vanuit. We hebben dit niet eerder meegemaakt zo'n lange tijd geen contact te hebben. Het is zeker wennen.
Nu ik dit bericht in het internetlokaal aan het schrijven ben, komt Jolanda terug uit het hotel met het bericht dat onze contactpersoon met wie wij morgen naar Pokhara zouden gaan om de groep (en vooral Sjef) te verwelkomen, heeft gebeld met de mededeling dat zij ergens in Nepal vastzitten om onduidelijke reden en dat wij elkaar morgen niet zullen zien.
Dit is geen leuk bericht en we gaan proberen via de organisatie van Ride-on erachter te komen wat er aan de hand is. Ik moet wel even mijn teleurstelling wegslikken!!
Jolanda troost me met de woorden dat we hierdoor morgen nog een extra dag hebben om te shoppen. Nou, als ik mocht kiezen ...
-
11 April 2010 - 09:58
Willemien:
Doe mar deur hoor Annelies, veel genoegen vandaag. Willemien. -
11 April 2010 - 11:39
Fons:
Tsjé ... das inderdaad een vette teleurstelling. Ik hoor ook graag hoe het jou vergaat... Vind je jouw weg daaro? Ik vertrouw erop dat jullie elkaars weg snel doorkruisen...! Alle liefs. -
11 April 2010 - 13:22
Goed Te Horen....:
dat alles goed met jullie gaat. Jammer echter dat het allemaal nog een dagje langer gaat duren. Ik snap de teleurstelling helemaal. Het zal bijzonder zijn om elkaar na die lange tijd weer te zien en zoals mam zegt: "Ben benieuwd hoe m'n Sjefke eruit ziet" ben ik dat ook. Hopelijk alles okay verder. Geniet van het weerzien en een dikke kus van Bon. -
11 April 2010 - 18:56
Olga Van Heijster:
Hallo Annelies en Sjef,
Wel grappig om sommige teksten te lezen. En, waar je lang en smachtend op moet wachten geeft een extra kick bij het weerzien, althans zo stel ik mij dat voor.
Ben benieuwd hoe Sjef deze ervaring typeert, iets volbrengen wat zo lang een droom is geweest. Heb veel plezier met elkaar en geniet van al 't moois wat er te zien en te beleven is.
Hartelijke groet en liefs, Olga -
11 April 2010 - 22:00
Dafne De Jong:
Hi Jolanda en Annelies, Jullie zullen ondertussen wel uitgevonden hebben dat er in Kathmandu gestaakt wordt waardoor jullie morgen helaas niet naar Pokhara kunnen reizen.
Met de MotorKaravaan echter niets aan de hand. Die rijden morgen wel naar Pokhara. -
11 April 2010 - 22:21
Rene:
He Annelies nog even geduld en dan is het zover.Je zou ook achter
op de moter kunnen zitten en een paar kuiltjes induiken.Zou zeggen je bent beter af
waar je nu zit,groetjes.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
