09 - 10 april 2010: Nanatal-Mahandranagar- Nepal
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Sjef
13 April 2010 | Nepal, Kathmandu
Het verhaal van Sjef op 9 april
Het reisgezelschap maakt een rit door de bergen, mooi maar het is niet echt spectaculair.
Sjef raakt de groep kwijt (Carine,Jef,Jos en Ludo).
Zij zien hem op een bepaald moment met een bloedgang de verkeerde weg pakken en het duurt een tijdje voor Sjef er achter is dat hij fout zit. Niet in het bezit van een landkaart en met nog een paar Indiaase centen bezint hij zich op wat te doen. Hij besluit aan passanten de weg naar Nepal te vragen, maar het valt niet mee dit duidelijk te maken als je nog een 100 kilometer te gaan hebt tot de grens. Naast nog eens een check, toch nog een dubbelcheck om een beetje de goede richting te houden.
Hij verzoent zich met de gedachte het alleen te moeten doen en met de onmogelijkheid tot het wisselen van geld besluit Sjef zijn laatse geld in benzine te investeren.
Zijn reisgenoten zijn inmiddels lichtelijk in paniek met allerlei doemgedachten als ravijnen en voorfronten van vrachtwagens, waaraan Sjef vastgeplakt zit.
Ze wachten een uur in de hete zon maar tervergeefs.
Om een lang verhaal kort te maken; na 2 uur rijdt hij hen achterop en zijn ze tot ieders geruststelling weer verenigd.
Natuurlijk krijgt hij op zijn kop (en terecht), omdat hij geen contact heeft opgenomen.
De grens met Nepal is in vergelijking met de andere grensovergangen een makkie en dus een verademing: er staan erg simpele hokjes zonder ramen, er zijn drommen mensen en alles wordt in een boek genoteerd.
Sjef betreurt het niet India te verlaten, het gezelschap is dezelfde mening toegedaan.
Op 10 april gaan ze naar Bardia park (nationaal park), in Nepal.
Een schitterende rit door een groen landschap met meer vrolijkheid onderweg dan in India. Wel is de armoede zichtbaar en ook hier stof. Spelende kindertjes en buffels in het water, de kraampjes onderweg zijn sober ingericht.
Het onderkomen voor de nacht ligt in het natuurpark zelf en is goed.
De volgende ochtend staat er om 05.00 uur een safari op het programma.
De eindbestemming komt in zicht, zo ook ons weerzien.
Het reisgezelschap maakt een rit door de bergen, mooi maar het is niet echt spectaculair.
Sjef raakt de groep kwijt (Carine,Jef,Jos en Ludo).
Zij zien hem op een bepaald moment met een bloedgang de verkeerde weg pakken en het duurt een tijdje voor Sjef er achter is dat hij fout zit. Niet in het bezit van een landkaart en met nog een paar Indiaase centen bezint hij zich op wat te doen. Hij besluit aan passanten de weg naar Nepal te vragen, maar het valt niet mee dit duidelijk te maken als je nog een 100 kilometer te gaan hebt tot de grens. Naast nog eens een check, toch nog een dubbelcheck om een beetje de goede richting te houden.
Hij verzoent zich met de gedachte het alleen te moeten doen en met de onmogelijkheid tot het wisselen van geld besluit Sjef zijn laatse geld in benzine te investeren.
Zijn reisgenoten zijn inmiddels lichtelijk in paniek met allerlei doemgedachten als ravijnen en voorfronten van vrachtwagens, waaraan Sjef vastgeplakt zit.
Ze wachten een uur in de hete zon maar tervergeefs.
Om een lang verhaal kort te maken; na 2 uur rijdt hij hen achterop en zijn ze tot ieders geruststelling weer verenigd.
Natuurlijk krijgt hij op zijn kop (en terecht), omdat hij geen contact heeft opgenomen.
De grens met Nepal is in vergelijking met de andere grensovergangen een makkie en dus een verademing: er staan erg simpele hokjes zonder ramen, er zijn drommen mensen en alles wordt in een boek genoteerd.
Sjef betreurt het niet India te verlaten, het gezelschap is dezelfde mening toegedaan.
Op 10 april gaan ze naar Bardia park (nationaal park), in Nepal.
Een schitterende rit door een groen landschap met meer vrolijkheid onderweg dan in India. Wel is de armoede zichtbaar en ook hier stof. Spelende kindertjes en buffels in het water, de kraampjes onderweg zijn sober ingericht.
Het onderkomen voor de nacht ligt in het natuurpark zelf en is goed.
De volgende ochtend staat er om 05.00 uur een safari op het programma.
De eindbestemming komt in zicht, zo ook ons weerzien.
-
13 April 2010 - 07:06
Rick:
"een bloedgang" dat doet Sjef toch nooit :-) of toch wel hahaha. Klinkt bij mij in iedergeval wel bekend hoor alleen reed hij toen op zn yamaha en miste toen ook een afslag, maar dit was gelukkig in een bekend gebied.
Nou Sjef en Annelies nog veel plezier samen en Sjef we blijven je volgen en ben benieuwd wat voor avontuur je gaat beleven op de terugweg.
Groetjes,
Joey Jaymie Diana Rick
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
