23 april 2010: van Pokhara terug naar Kathmandu

Na een onrustige nacht in het hotel (we hebben vrouwelijke monniken als buren, die midden in de nacht schijnbaar een taak hebben te verrichten en vroeg op pad gaan) moeten wij er om 05.30 uur uit, omdat we op tijd op het vliegveld moeten zijn.
Vanwege een gisteren aangekondigde staking rijden er geen taxi's en moeten we met onze bepakking lopend naar het vliegveld. Het is gelukkig niet zo heel ver, we zijn bovendien inmiddels wat gewend. Eitje deze keer, maar het is al wel erg warm.
Shiva loopt voor de laatste keer met ons mee.

Onderweg komt een jongen op de fiets voorbij met een schaal met nog warme broodjes, gevuld met appel en kaneel. We hebben niet ontbeten, dus gaan we gretig in op zijn vraag of we willen kopen.

Pokhara is heel groen en vochtig. De enorme regenbui met flinke hagelstenen van gisterenavond heeft aardig wat achtergelaten.
Op dit vroege uur is er verbazingwekkend veel bedrijvigheid, de mensen komen hier vroeg op gang.

We hebben ieder voor onszelf de vluchttijd gecheckt en zijn het er gezamenlijk over eens dat we om 07.50 uur naar Kathmandu zullen vliegen.
We nemen afscheid van Shiva, die niet verder mee mag.
Als we willen inchecken blijkt tot onze grote verbazing dat we met vieren de 9 voor een 7 aangezien hebben en we dus 2 uur te vroeg zijn. Balen! Voor niks weer vroeg het bed uit.
Gelukkig kunnen we op het dakterras van de luchthaven de tijd doorbrengen, waar het een komen en gaan is en waar van alles voorbij komt.
Als we eindelijk zijn ingecheckt, tellen we de tijd af. Echter, zonder enige aankondiging of andere vorm van informatie verstrijkt de tijd en blijven wij en met ons veel mensen in onzekerheid wachten. Het vliegtuig staat er wel. Het is bloedheet in de vertrekhal. Met ruim een uur vertraging vertrekken we met een ander vliegtuig, dat extra ingevlogen schijnt te zijn.

Met wat onzekerheid over hoe we in Kathmandu naar het hotel zullen komen (is er wel of geen staking van taxichauffeurs) is het voor ons een aangename verrassing als onze contactpersoon ons opwacht en naar het hotel brengt.

Sjef heeft intussen een flinke hoest ontwikkeld en voelt erg warm aan. De lunch kan hem niet bekoren en hij verlangt naar zijn bed. Hierna breekt de koorts in alle hevigheid uit en met aspirine, hoesttabletten, wat fruit en veel water moet hij het bed houden. Hij voelt zich niet lekker.

Jos heeft daarom vanmiddag samen met Jolanda een en ander geregeld met onze contactpersoon, want onze laatste dagen hier vragen om wat plannen en de reis van Jos en Sjef naar India vraagt ook voorbereiding. Ik blijf bij Sjef en grijp voor het eerst naar een boek.
Ook ik heb inmiddels een flinke verkoudheid ontwikkeld en begin ook te hoesten. Ik voel me echter niet ziek.

Met Jos en Jolanda ga ik op aandringen van Sjef dan toch maar een hapje eten in de avond.

Uiteindelijk op tijd naar bed en deze keer mogen we uitslapen.