Het begint er op te lijken ...

Afgelopen week zijn er weer veel telefoontjes gepleegd en de meeste ervan hadden betrekking op de terugreis vanuit Nepal. Zo onzeker als het nog allemaal was, begint het er sinds enkele dagen op te lijken dat het gaat lukken om de motoren van Jos en Sjef vanuit New Delhi naar Almaty, Kazachstan, te laten vliegen. Dat vervoer blijkt toch wel het grootste struikelblok en de overtocht is nog niet geregeld. Wel zijn er contacten gelegd en lijkt dit goed te komen. Gelukkig hebben de heren gebruik kunnen maken van een welwillende, Russische goede kennis, die heeft bemiddeld, onderhandeld en geadviseerd wat betreft de forwarder, die de motor in Almaty zal invoeren en alle formaliteiten zal regelen (Arkadi, je verdient een medaille en indirect zijn we broer Jan dankbaar, die tenslotte Arkadi op ons pad gestuurd heeft).
Het contract is echter nog niet opgemaakt.
Wat nog niet rond is, zijn de visa. De ambassades hebben hiervoor tijd nodig en aangezien Jos en Sjef een aantal landen passeren, moet ook het paspoort van de ene naar de andere ambassade. Hierover echter geen ongerustheid, verwacht mag worden dat dit op tijd in orde zal zijn.
En zo wordt het stilletjes aan tijd om vanuit Kazachstan de reis naar huis te gaan uitstippelen. De garmin van Sjef 'sloeg echter op hol', de printer weigerde dienst en ook nu was hulp van een expert welkom. Fijn is het als zo iemand meteen voor je klaarstaat. Leen ook jij bedankt. Zoals het er nu uitziet, loopt de route vanuit Almaty richting Kirgizië, daarna weer terug Kazachstan in naar Rusland. En dan? Tja, daar willen de heren niet op vooruit lopen. Duidelijk is in elk geval dat er vele (om)wegen naar Nederland leiden. Wat dat betreft is er nu geen vast omlijnd plan.
Hoe dan ook, het komt nu echt dichterbij.
De motor is intussen klaar voor vertrek, maar ook dit liep niet van een leien dakje om maar niet te spreken van enige pech. Daarover niet gezeurd. Hulp en bijdragen, al dan niet in materiële zin, van Eric, Jan en Remco zijn erg gewaardeerd en Sjef heeft inmiddels een proefritje Tilburg v.v. achter de rug.
Zo hier en daar in huis is het intussen oppassen om niet over de Nepalreis spulletjes te struikelen, waarbij opgemerkt dat ik er graag mijn ogen voor sluit.
Stilletjes aan beginnen de puzzelstukjes in elkaar te vallen en ondanks de drukte, ontstaat er toch ook rust.
We waarderen de momenten, die we samen hebben en tellen verder af ...