10 maart 2010: van Göreme naar Malatya

De dag in Göreme begint met een ontbijtje.
De motoren worden in positie gebracht. Ze staan op een schuine helling geparkeerd en dat is altijd lastig.
Daarna is het tijd om in te pakken en het leuke onderkomen te verlaten, samen met Jos.

De rit gaat naar Malatya (zo'n 400 kilometer te rijden).
De weg vinden valt het eerste stuk niet mee en ze komen ook de anderen tegen op het dwaalspoor.
Via de snelweg zijn de eerste 10 kilometer afgelegd en daarna toch maar de grote weg af.
Het is een erg leuke en mooie rit; prachtige omgeving en leuke dorpjes/gehuchten.

De mensen blijven vriendelijk en behulpzaam en waar je ook staat of loopt, ongeacht het tijdstip van de dag, er wordt thee aangeboden en betalen ho maar (natuurlijk laten ze meestal wel iets achter).

De wegen binnendoor worden merkbaar minder van kwaliteit, met loslopende roedels honden die het op mensen hebben voorzien (je moet hier maar niet gaan fietsen).
Na het steeds slechter worden van de weg belanden de heren op malse klei met flinke plassen en diepe sporen, waardoor het rijden haast onmogelijk is. Er is sprake van meer geluk dan kunde dat ze overeind blijven.
Sjef heeft 1x echt geluk; in het proberen om op een smalle richel van ca. 30 cm tussen een ravijn en het blubberspoor zijn weg te vinden, gaat hij toch glijden en hij denkt het aan het schapulier van Corrie, de geluks’kei’ van Stanneke en Roger en het gelukspoppetje van Thomas te danken te hebben dat hij niet over de richel is gekukeld.

Als eersten van de groep heeft het span het hotel in Malatya gevonden. Het waypoint was weer fout, een verschil van 12 kilometer wat ook veel zoekwerk geeft voor de anderen (een groep is zelfs onder politie begeleiding gebracht).
In de avond wordt er gezamenlijk gegeten en afgerekend, wat niet erg vlot, en al met al wordt het 00.00 uur met een biertje na.

Vandaag een vrije dag, die ze doorbrengen in Malatya en omgeving. De stad is gelegen in een bergachtig gebied, tegen de Taurus aan met veel abrikozenboomgaarden.
Deze ochtend is Sjef met een groepje gaan rijden. De stad heeft een rijke historie. Je vindt er overblijfselen, genaamd Arslantepe op enkele kilometers van de moderne stad af en ook zijn overblijfselen van de Byzantijnse en middeleeuwse stad te bewonderen in het enkele kilometers van het moderne Malatya gelegen Batalgazi.

Sjef kan goed merken dat hij hier in een andere wereld is terechtgekomen: een ander type mens en andere leefgewoonten, maar de mensen blijven bovenal aardig.

De wegen, zoals vandaag gereden, worden steeds slechter. Gedeeltelijk zijn ze geasfalteerd en half uitgehouwen in de berg. In beide gevallen vol kuilen en putten, stenen op de weg, hier en daar onverhard. Meevaller is dat het niet regent, want dan worden deze wegen moeilijk berijdbaar.
Onderweg naar de top van de berg, het doel van de dag, blijkt net voor het bereiken van de top de pas dicht gesneeuwd, waardoor ze hun doel dus niet kunnen bereiken. Er zit niets anders op dan dezelfde weg terug te rijden. Desondanks is het wel een mooie rit.

Terug in het hotel. Tijd voor een bericht en de dag van morgen voorbereiden met de kaart erbij.
Op het programma staat Erzurum, afstand ongeveer 340 kilometer.

Erzurum is de grootste stad van Oost-Anatolië en de hoofdstad van de gelijknamige provincie Erzurum. De stad heeft ruim 300.000 inwoners en ligt op een hoogvlakte op een kleine 2000 meter boven zeeniveau.
Dat belooft dus weer iets moois.