12 maart 2010: van Malatya naar Erzurum
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Sjef
12 Maart 2010 | Turkije, Erzurum
Het hotel in Malatya verlaten en het eerste stuk van de rit over redelijk asfalt afgelegd. Het weer is goed en Sjef heeft daarom zijn iso offshore pak 'te vondeling gelegd'. Wie het vindt mag het hebben (er zit wel een licht luchtje aan, aldus Sjef, maar dat zit wel aan de meesten).
Opvallend is de nadrukkelijke aanwezigheid van militairen onderweg: te voet, per auto, per pantservoertuig en opgesteld op diversen punten. De reden ervan is niet duidelijk. Voortvloeisel aardbeving? Aanwezigheid Koerden?
Ook hier verandert de omgeving, de wegen, dorpen en de mensen.
Het tempo ligt een paar tandjes lager, restaurants hebben een beperktere menukaart, de winkels hebben minder te bieden.
De mensen die ze spreken (ex Nederland/Duitsland gangers) geven aan dat hier armoede heerst.
Waar Jos en Sjef wat hebben gegeten worden ze voorbij gereden door een groepje 'lotgenoten'.
Op dit punt begint de weg er minder degelijk uit te zien en naar later blijkt zal deze trend zich voortzetten. Ze rijden langs besneeuwde berghellingen en over toppen. Grote gaten in het asfalt en grote gaten als er geen asfalt te bekennen is, veel grote en kleine sintels, klei en smurrie: het is glijden en stuiteren geblazen.
Na een poosje hebben Jos en Sjef het passerende groepje ingehaald en rijden ze gezamelijk op tot Leentje het mooi genoeg vindt en zichzelf en de motor ter aarde legt en beiden gratis worden getrakteerd op een modderbad. Geen blijvende gevolgen gelukkig.
Onderweg ook veel loslopend vee: schapen, koeien, paarden, ezels. Het maakt die beestjes geen moer uit waar ze staan en liggen, zelfs niet als ze zich begeven op iets wat hier doorgaat voor highway.
Aangekomen in Erzurum lijken de omstandigheden wat beter en ziet het er naar uit dat er wat welvaart is.
Gearriveerd in het hotel. Hapje eten, wasje doen en dan even huiswerk maken. Dadelijk de route voor morgen uitzetten en als er tijd overblijft nog even een biertje pakken met elkaar.
Morgen naar Dogubayazit, waar ze 2 nachten zullen verblijven, het is het laatste stadje in Turkije voor de ca. 40 km verderop gelegen Iraanse grens. Het ligt aan een doorgaande weg, die naar Tabriz in Iran leidt.
Bij Dogubayazit ligt een, naar verluid, prachtige ruïne, het Ishak Pasha Paleis genaamd. Een bezoekje is een mooie invulling van de rustdag, die hen na morgen is gegund.
Opvallend is de nadrukkelijke aanwezigheid van militairen onderweg: te voet, per auto, per pantservoertuig en opgesteld op diversen punten. De reden ervan is niet duidelijk. Voortvloeisel aardbeving? Aanwezigheid Koerden?
Ook hier verandert de omgeving, de wegen, dorpen en de mensen.
Het tempo ligt een paar tandjes lager, restaurants hebben een beperktere menukaart, de winkels hebben minder te bieden.
De mensen die ze spreken (ex Nederland/Duitsland gangers) geven aan dat hier armoede heerst.
Waar Jos en Sjef wat hebben gegeten worden ze voorbij gereden door een groepje 'lotgenoten'.
Op dit punt begint de weg er minder degelijk uit te zien en naar later blijkt zal deze trend zich voortzetten. Ze rijden langs besneeuwde berghellingen en over toppen. Grote gaten in het asfalt en grote gaten als er geen asfalt te bekennen is, veel grote en kleine sintels, klei en smurrie: het is glijden en stuiteren geblazen.
Na een poosje hebben Jos en Sjef het passerende groepje ingehaald en rijden ze gezamelijk op tot Leentje het mooi genoeg vindt en zichzelf en de motor ter aarde legt en beiden gratis worden getrakteerd op een modderbad. Geen blijvende gevolgen gelukkig.
Onderweg ook veel loslopend vee: schapen, koeien, paarden, ezels. Het maakt die beestjes geen moer uit waar ze staan en liggen, zelfs niet als ze zich begeven op iets wat hier doorgaat voor highway.
Aangekomen in Erzurum lijken de omstandigheden wat beter en ziet het er naar uit dat er wat welvaart is.
Gearriveerd in het hotel. Hapje eten, wasje doen en dan even huiswerk maken. Dadelijk de route voor morgen uitzetten en als er tijd overblijft nog even een biertje pakken met elkaar.
Morgen naar Dogubayazit, waar ze 2 nachten zullen verblijven, het is het laatste stadje in Turkije voor de ca. 40 km verderop gelegen Iraanse grens. Het ligt aan een doorgaande weg, die naar Tabriz in Iran leidt.
Bij Dogubayazit ligt een, naar verluid, prachtige ruïne, het Ishak Pasha Paleis genaamd. Een bezoekje is een mooie invulling van de rustdag, die hen na morgen is gegund.
-
13 Maart 2010 - 07:03
Remco En Saskia:
Zo heb je het eindelijk voor elkaar en je hoeft ze dit keer nog niet eens op te zoeken,die moeilijke onbegaanbare weggetjes ze komen gewoon op je pad.Let wel goed op met je veldfles tevullen bij de stromende beekjes boven in de bergen,er kan wel eens iemand verder opstaan te piesen.Zo het laatste stukje Turkije geniet er nog maar even van en dan op naar Iran -
13 Maart 2010 - 07:04
Bon:
Ha die Sjef,
Wat ziet dat er anders uit he, dat landschap. Supermooi om te lezen over je ontdekkingsreis. Zou je een heel lang bericht willen sturen, maar volgens mij wordt je overstelpt met......Vind het erg bijzonder dat je dit meemaakt en zie uit naar de verhalen als je thuis komt. Dan landt de reis pas echt denk ik. Nu is het toch een beetje door, door, door lijkt me. Ondanks dat, heerlijk genieten en elk klein moment in je opnemen. Doen wij de rest hier door je verder te missen :). Nog een paar dagen en we mogen 'ouwe' tegen je zeggen he. Kun je er vast aan wennen voor als je thuis komt hihihi. Dikke zoen en heel veel liefs, ook aan de rest daar (behalve die zoen dan). BonX -
13 Maart 2010 - 08:24
OLga Van Heijster:
dag Sjef,
Een bar landschap maar ook mooi. Dat er mensen in armoede leven en hun bestaan te danken hebben aan land en vee, geeft een heel andere kijk op 'leven'. In ieder geval is er savonds toch tijd voor Effes, dat het maar gauw lente mag worden.
Groet Olga -
13 Maart 2010 - 11:16
Joke En Hans:
Hallo Sjef en reisgenoten, wat een ongelofelijke, maar waar gebeurde reisverhalen. Wij kijken alweer uit naar het volgende verslag uit Iran. Succes bij de grens. Good luck -
13 Maart 2010 - 11:16
Joke En Hans:
Hallo Sjef en reisgenoten, wat een ongelofelijke, maar waar gebeurde reisverhalen. Wij kijken alweer uit naar het volgende verslag uit Iran. Succes bij de grens. Good luck -
13 Maart 2010 - 19:13
Henri:
Geweldige andere omgeving. Leuk om te lezen en te bekijken. Naarmate de reis vordert, bevreemdt de omgeving steeds meer. Het echte avontuur gaat nu beginnen, denk ik. -
14 Maart 2010 - 10:46
Fons:
Hé Sjef ... je had geen bingo dus... ;)
Wat een reis! Geniet ervan. Salut.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
