17 - 18 april 2010: van Kathmandu naar Pokhara

Het nieuws van 17 april
We regelen in de morgen onze trip voor de komende dagen en komen uit op een vlucht naar Pokhara om overmorgen samen met een gids en een drager van daaruit te beginnen aan onze trekking.
Het vraagt zo wat de hele ochtend, want er komt een en ander bij kijken, zoals een trekkingpaspoort en permit.

Daarna naar ons inmiddels vaste koffieadres ' Pumpernickel', waar we van echte koffie met iets erbij genieten. Ludo doet met ons mee.
Thamel, de wijk waar wij in Kathmandu verblijven, kent niet anders dan winkeltjes en nog eens winkeltjes, dus ontkom je niet aan shoppen.
Het fijne hier is dat er niet aan je getrokken wordt. Nepalese mensen zijn beleefd en niet opdringerig, met uitzondering van een klein meiske, dat telkens al haar charmes in de strijd gooit om Jos en Sjef een geborduurd portemonneetje aan te smeren. Ze heeft zo jong als ze is een echt speurneusje en weet de heren, ongeacht het tijdstip van de dag, steeds te traceren, tot grote lol van Jolanda en mij.
De dag heeft niets bijzonders. Het is nog steeds erg warm en stoffig.
Telkens weer realiseer ik me hoe in Kathmandu de hele wereld samenkomt! Je treft mensen uit alle windstreken en van allerlei pluimage.
Omdat deze avond onze laatste avond met de groep in Kathmandu is (de groepsleden vertrekken maandag aanstaande), spreken we met een aantal groepsleden af gezamenlijk te gaan eten. Het is erg jammer dat Jef en Carine, met wie Jos en Sjef toch een aardig aantal keren hebben gereden, allebei beroerd in bed liggen en moeten achterblijven.
We bezoeken een Chinees restaurant, die de keuken heeft aangepast aan Nepalese wensen en starten met het door mij op de kennismakingsbijeenkomst in januari jl. beloofde rondje.
Het is gezellig en lekker.
Morgen vliegen we om 10.30 uur.

Het verslag van 18 april
Op tijd opgestaan om de boel in te pakken en dit in het hotel in depot te geven (we komen hier immers terug na de trekking), uit te checken etc.
De motoren mogen er ook blijven staan en dit is prettig, want er is constante bewaking.
Christ, een van de groepsleden, is enige dagen terug zachtjes onderuit gegaan en heeft een gigantische schaafwond op zijn been opgelopen. Hij was voornemens om via India, Darjeeling, terug naar huis te gaan, maar het gaat niet goed met de wond. Hij heeft gisterenavond de knoop doorgehakt en heeft besloten India te vergeten en zijn terugreis naar Nederland voor te bereiden. Jammer!
Ook Jef laat zich nog zien en vertelt dat de dokter gisterenavond aan hun beider bed is verschenen. Carine komt wat later, maar is zeker niet in orde. Het is te betreuren dat ze, de eindbestemming bereikt hebbend, niet in de gelegenheid zijn van hun rust te genieten.
Na het ontbijt nemen we afscheid van ieder en worden we opgepikt door een taxi, die ons naar het vliegveld rijdt.
Daar loopt alles gesmeerd, we kennen er immers de weg, omdat we de rondvlucht boven de Himalaya ook al hier waren. Het vliegtuig vertrekt echter niet op tijd. Het Tilburgs kwartiertje is er niets bij! Er is geen enkele vorm van informatie.
We lopen een behoorlijke vertraging op, deels wachtend in het vliegtuig, en het is bloedheet.
De vlucht naar Pokhara beslaat slechts een klein half uurtje (iets anders dan de autorit van 8 uur en de motorrit van 7 uur). Als we aangekomen zijn, zijn we alle vier behoorlijk gaar.
We gaan terug naar het hotel waar we reeds gelogeerd hebben en worden er als vaste klanten welkom geheten.
We hebben zin in 'ergens iets halen' en belanden in een Indiaas restaurantje.
Hierna ploffen we als zandzakken in elkaar en we besluiten onszelf over te geven aan wat welverdiende rust.
Intussen zijn onze gids (Shiva) en drager (Suresh)aangekomen. Met hen spreken we af morgen om 05.30 uur te vertrekken en ons ontbijt ergens onderweg te nuttigen. Dit alles vanwege de enorme warmte.
Vroeg het nest opzoeken dus, want het wordt vroeg op.
Met Jan L nog even telefonisch contact gehad, omdat de Indiaase ambassade voor het verstrekken van het visum om vluchtgegevens vraagt, die op de tickets te vinden zijn, die ... in depot in het hotel in Kathmandu liggen. Wat is het dan toch weer fijn dat je een beroep kunt doen op broerlief. Bedankt Jan!
De plannen om Kirgizie te bezoeken zijn op dit moment onzeker. Uiteraard is er nog een tijd te gaan alvorens Jos en Sjef die kant heengaan, maar het is fijn te weten wat zich daar afspeelt, zodat straks een verantwoorde beslissing kan worden genomen. Bedankt Helene, Jelle, Joop en Remco voor jullie informatie. We volgen op het op de voet.
Nu al weten we dat we morgen geen internetbereik hebben.
De dag erna vermoedelijk wel (aldus Shiva) en natuurlijk horen jullie dan weer van ons.