05 - 06 mei 2010: New Delhi

05 mei 2010
Jos en Sjef zitten dan wel in een goed hotel (5 bedienden op 2 hotelgasten), maar dat zegt niets over de smaak en kwaliteit van het eten. Het kan stilaan ook niet anders of ze hebben er hun buik van vol en dit staat los van het motto: ‘Wat een boer niet kent ...' Ze gaan daarom naar een klein winkelcentrum en slaan enige levensmiddelen en water in en scharrelen zo hun eigen kostje.

Om 13.00 uur staat de afspraak met de forwarder, maar deze man laat zich de hele dag niet zien. Er zit niets anders op dan hem te bellen en een nieuwe afspraak te regelen. Ze ondergaan het gelaten, maar vinden het spijtig dat zo maar een dag is voorbij gegaan.

Wat blijft opvallen is de wijze waarop men in India met privacy omgaat; het is zo wezenlijk anders dan in de Westerse wereld. Je mag veronderstellen dat men ook daar privacy kent, maar zeker ook is er naar onze normen gebrek aan. Het is toch bv. op zijn minst ongewoon als je ziet hoe men met hun doden op een baar door de spits zeult en het gevecht aangaat met andere weggebruikers voor doorgang, of hoe bedienden de hotelkamer oplopen en rustig in de rondte kijken of alles wel in orde is. Zodra de tassen/kisten van de motor worden leeggehaald, staan mensen, met hun neus er bovenop, te dringen om het goed te zien.

Sjef voelt zich gelukkig weer iets beter en is er blij om, zeker nadat ik heb gedreigd zijn huisarts op zijn pad te sturen om hem te coachen.
Verder is er geen nieuws van het front en Sjef wenst ons allemaal een goede Bevrijdingsdag toe.

06 mei 2010
Met de forwarder is de afspraak gemaakt dat hij om 12.00 uur naar het hotel komt. 12 Uur wordt weer 14.00 uur en uiteindelijk wordt het 16.00 uur, maar ze hebben de man gesproken. Hij ziet er kennelijk geen brood in het vervoer van de motoren uit te voeren en komt met allelei voorstellen om er vanaf te komen: verzenden per schip via Bombay, transport via Oezbekistan, dan toch beter direct naar Schiphol en nog beter gewoon via Pakistan en Iran ect. reizen of ook nog een goede optie is via China. Hoe aan visa en dergelijke te komen? Geen probleem; dat lost hij wel even op. Wie dan later met het probleem zit, niet hij maar zij en daar trappen Jos en Sjef dus niet in. Na veel 5'en en 6'en en met de hulp van een 2e forwarder komt er licht aan de horizon. Deze man heeft alles ingemeten en zij gaan hem zaterdag bezoeken en meteen in zijn shop de motoren demonteren en inkratten. Ze krijgen er weer vertrouwen in dat het goed gaat komen, zij het niet dat er vandaag weer vragen uit Kazachstan komen, waarop zij geen antwoord weten. Het gaat over waybills en aangifte bij de douane. Hiervoor heeft Sjef dan ook inmiddels weer een lijntje uitgezet.

Deze ochtend heeft Sjef trouwens de achterband van de motor vervangen. Het was nog niet echt noodzakelijk, maar ze hebben nu de tijd en zo hoeft hij deze band ook niet meer als ballast mee te slepen. De voorband wil hij vervangen in combinatie met het prepareren van de motor voor het luchttransport; het voorwiel moet er dan toch uit. Tevens heeft hij de remblokken vervangen. Een deel van het onderhoud is hiermee uitgevoerd.

Jos en Sjef hopen dat de motoren snel kunnen worden ingekrat, zodat zij tijd overhouden om in de omgeving van New Delhi nog wat uitstapjes te maken totdat zij de 15de naar Almaty vliegen.

Sjef voelt zich steeds verder opknappen en hoopt de boel onder controle te hebben.
Hij heeft me gevraagd mijn voelhorens uit te steken wat betreft Kirgizië. Het heeft nog geen haast, want ze arriveren pas 16 mei in Almaty en zullen daar zeker niet dezelfde dag weg zijn, omdat de motoren nog moeten worden ingeklaard.
Ik heb intussen de site van het Min. van Buitenlandse Zaken geraadpleegd, maar net als enige weken geleden wordt op alle gebied een negatief reisadvies afgegeven. Ik ga er dus vanuit, dat zij ook in deze hun plannen moeten bijstellen. Gelukkig gaat het hier over 2 mannen, die erg flexibel zijn!!